سینمای ایران که از سال ۱۳۱۶  وارد دوره‌ی سکوت و فترت شده بود، سرانجام در سال ۱۳۲۷ و با ساخت فیلم طوفان زندگی (علی دریابیگی) حیات دوباره‌اش را آغاز کرد.  جدا از این جایگاه تاریخی، طوفان زندگی یکی از معدود فیلم‌های سینمای ایران است که داستان آن در میان کارورزان و هنرورزان موسیقی و با حضور چهره‌هایی چون روح‌الله خالقی، ابوالحسن صبا و بنان در نقش خودشان اجرا شده است.
هم‌چنان که داستان فیلم نیز در محل انجمن موسیقی ملی که در سال ۱۳۲۲ و با مدیریت خالقی تشکیل شده بود می‌گذرد.
از این منظر در نبودِ حسرت‌آور تصاویری از گذشته‌‌ی موسیقی ایران، این فیلم را می‌توان یکی نمونه‌ی بی‌نظیر و چه بسا سندی تصویری از فضای موسیقی دوران خود دانست. (هر چند که از این فیلم جز چند عکس، چیز دیگری نمانده است.)
اتفاقی نادر در سینمای ایران که نمونه‌‌های دیگر آن را می‌توان در حضور قمرالملوک وزیری به نقش خود در فیلم مادر (۱۳۳۰- اسماعیل کوشان) و هم‌چنین تصاویر ضبط ترانه‌‌ی لج و لجبازی در فیلم بی‌قرار (ایرج قادری -۱۳۵۲)   (با حضور ناصر چشم‌آذر و جهانبخش پازوکی و گروه نوازندگان آن سال‌ها و در استودیو بِل) ردگیری کرد.