پس از تصویب قانون ضرورت یک شغلی بودن کارکنان دولت (اسفند ۱۳۰۶) و در نتیجه، بازگشت استادان نظامی مدرسه‌ی موزیک به سازمان ارتش، مدرسه‌ی موزیک در آستانه‌ی تعطیلی قرار گرفت. برای جلوگیری از این اتفاق عنایت‌الله سمیعی (کفیل وزارت معارف) طی نامه‌ای به وزارت دربار پیشنهاد داد تا ریاست مدرسه و سرپرستی تدریس به کلنل علینقی وزیری واگذار گردد. رضاشاه که پیش از این و از طریق حضور در کلوپ موزیکال با اندیشه‌ها و رویکرد کلنل وزیری آشنایی داشت در تیرماه ۱۳۰۷ با حکم سرپرستی و در مهرماه ۱۳۰۸ با ریاست او بر این آموزشگاه موافقت کرد. از پی این اتفاق، عنوان مدرسه‌ی موزیک هم به مدرسه‌ی موسیقی دولتی بدل گردید و این‌چنین سنگ بنای شکل‌گیری هنرستان موسیقی به عنوان اولین مدرسه‌ی موسیقی خاورمیانه گذاشته شد. آموزشگاهی که بی‌شک نقشی تعیین‌کننده و حیاتی در کیفیت ادامه‌ حیات موسیقی در قرن اخیر داشته است.

پیشنهاد: مطالعه‌ی کتاب «تاریخ هنرستان موسیقی»
مؤلف: علی تقی‌پور گورابی، ناشر: موسسه‌ی توسعه‌ی هنرهای معاصر، ۱۳۹۷