از بررسی مطبوعات، مقالات و نشریات تخصصی موسیقی سال‌های دهه‌ی سی چنین برآورد می‌شود که برخلاف تصور عمومی، کیفیت کلی موسیقی ساخته و پرداخته شد‌ه‌ی رادیو، دچار ناهنجاری‌های متعددی بوده است.
دلیل این مسئله را می‌توان در سازمان اداری رادیو پی‌گیری کرد که زمانی پس از شروع به کار، مدیریت اجرا و پخش برنامه‌های موسیقایی از اداره‌‌ی موسیقی به اداره‌‌ی تبلیغات رادیو منتقل شد. اداره‌‌ی تبلیغات رادیو، اداره‌ای سیاسی و اداری بود که مدیریت آن با تعویض دولت‌ها تغییر می‌کرد.
از سال‌های آخر دهه‌ بیست، مدیریت برنامه‌های موسیقی رادیو بارها میان کمیسیون‌های موسیقی و اداره‌‌ی تبلیغات دست به دست شد که در این کشاکش هر بار، اداره‌‌ی تبلیغات (به دلیل نفوذ اداری و جایگاهی که بابت پرداخت حقوق پرسنل رادیو داشت) دست بالا را از آن خود می‌کرد.
با بالا گرفتن اعتراضات و افول کیفیت هنری برنامه‌ها، سرانجام با تصویب هیئت دولت، شورایی با اختیارات تام دوساله، به ریاست روح‌الله خالقی، در فروردین ۱۳۳۴ روی کار آمد که برحسب تاریخ‌شمار مطبوعات آن دوره، با کارشکنی آهنگسازان و نوازندگان قدیمی‌تر رادیو -که موافق اصلاحات مورد نظر این کمیسیون نبودند -مواجه شد و کارش با استعفای اعتراض‌آمیز خالقی در شهریور همان سال به پایان رسید.

پیشنهاد مطالعه:مقاله‌‌ی «از درآمد تا فرودی بی‌تکرار» (نوشته‌‌ی سید علی‌رضا میرعلینقی)
کتاب «رادیو ملی ایران»؛ نگاهی بر اسناد، اشیا و تصاویر رادیو ایران(۱۳۱۹-۱۳۵۹)- پژوهش و گردآوری: محسن شهرنازدار،
ناشر: «پردیس دانش»، ۱۳۹۷