به یاد نعمت حقیقی، گیتی پاشایی و ناصر چشم‌آذر:

جهان آوازخوانی زنده‌نام گیتی پاشایی بعد از ازدواج او با مسعود کیمیایی از سوی ترانه‌های به اصطلاح بازاری، با کلام‌پردازی‌های ساده، به سمت ترانه‌های متفاوت، با کلام‌هایی به نسبتِ قبل، برخوردار از ارزش شاعرانه، تغییر مسیر داد.
از پی این گردش، مجموعه‌ای از بهترین ترانه‌های آن دوران گیتی، در قالب آلبوم شماره‌ی 22 سریِ سوپر دیسکو – وابسته به موسسه‌ی استریو دیسکو – و به تهیه‌کنندگی خسرو لاوی منتشر شد.

چند روز قبل با مسعود کیمیایی صحبت اشعاری از ایشان -با نام مستعار «نصرت فرزانه»- بود که دستمایه‌ی ملودی‌سازی و خوانندگیِ گیتی شده بود. صحبت‌های ایشان از ترانه‌ی خیال اشرافی که با آهنگ اسفندیار منفردزاده در لندن ضبط شده بود تمام شد که گفتند: «من اون شعری که نعمت به گیتی داد رو هم دوست دارم خیلی…»
و در جواب سؤال پر از تعجب، من که: «کدوم ترانه آقا؟» پاسخ دادند: «همون که میگه نقال‌م پیر شده و سرش رو شاهنومه خوابش برده …»
که منظور ترانه‌ی متفاوت و دوست‌داشتنی تو صدا کن بود که در جلد این آلبوم، شاعر آن مانی ذکر شده است؛
و باز در جواب سؤال من که: «چرا مانی اومده اسمش تو نوار؟» گفتند: «اسم پسرشه دیگه …»

سپس سکوت و ناگهان زیرِ لب این زمزمه که: خدا بیامرزدت نعمت! خدا بیامرزدت!
و من که پیش از این بارها از این ترانه گفته و نوشته بودم، حالا با جهان شاعرانه‌ی این هنرمند همیشه زنده هم آشنا شدم

ترانه‌ی تو صدا کن
شاعر ترانه: نعمت حقیقی
ملودی‌ساز و خواننده: گیتی پاشایی
تنظیم‌کننده‌ی موسیقی: ناصر چشم‌آذر
ناشر: نخست، موسسه‌ی استریو دیسکو (آلبوم شماره‌ی 22 سریِ سوپر دیسکو) و سپس، موسسه‌ی آونگ (آلبوم رنگارنگ شماره‌ی 2)