بازگشت کلنل علینقی وزیری را نمی‌توان در گستره‌ی موضوعی بازگشت یک تحصیل‌کرده‌ی دانشگاه‌های غربی به وطن خلاصه کرد؛ او که پیش ‌از این سفر، از شانس برخورداری از آموزه‌های موسیقایی استاد خصوصی‌اش، کشیش پرژو فروا، با آموزه‌های نت‌خوانی و نت‌نویسی و حتی مقدمات هارمونی آشنا شده بود، دانسته بود که جهان موسیقی چیزی فراتر از خط آوازی موسیقی کلاسیک ایرانی است.
از این روی در سال ۱۲۹۷ و به قصد گسترش و تعمق دانسته‌های موسیقیایی‌اش به فرنگ رفت و در فرانسه و آلمان به تکمیل تحصیلاتش در بالاترین سطح پرداخت. وزیری در سال ۱۳۰۲، به وطن بازگشت تا در طول عمر پرثمرش منشأ تحولات بنیادین و خدمات بی‌نظیری به هنر موسیقی، و در نگاهی کلی‌تر، فرهنگ عمومی باشد.
مقدمه‌ی این خدمت‌رسانی راه‌اندازی مدرسه‌ای خصوصی به نام مدرسه‌ی عالی موسیقی بود. (این آموزشگاه مقوله‌ای جدا از هنرستان عالی موسیقی است.)
صرف یادآوری نام شاگردان وزیری در این مدرسه می‌تواند نشانگر وسعت و کیفیت دست‌آوردهای بازگشت این متجدد بزرگ به ایران باشد؛
ابوالحسن صبا، روح‌الله خالقی، حسین سنجری، موسی و جواد معروفی، حسینعلی ملاح، عبدالعلی وزیری و…

پیشنهاد کتاب: اخبار و اسناد کلنل علینقی وزیری»
به کوشش مهدی نورمحمدی، انتشارات «ماهور»، سال ۱۳۹۸